Wednesday, November 11, 2015

கண்டேன் சுதந்திர தேவியை

அமெரிக்கா வந்து சுதந்திர மாதாவைப் பார்த்து , அதனுடன் ஒரு போட்டோ எடுத்துக் கொள்ளா விட்டால் இந்தப் புண்ணிய பூமியை மிதித்த பலன் கிடைக்காது என்ற ஒரு அதீத நம்பிக்கையாலும் என்னுள்ளே இருக்கும் ஒரு உந்துதலினாலும் போன வார இறுதியில் அதைக் காண பயணப் பட்டோம். சாதாரணமாக இந்த அமெரிக்காவுக்கே விளக்கேற்றும் நங்கையைக் காண ஒன்றும் அதிக சிரமப் பட வேண்டாம். ஆனால் இந்த சிலையின் தலை அருகே போய்ப் பார்க்க கொஞ்சம் பிரயத்தனப் பட வேண்டும். சில மாதங்களுக்கு முன்னமேயே முன் பதிவு செய்ததால் இந்த மாதாவின் தலை அருகே கிட்டத்தட்ட 100 மீட்டர்களுக்கு மேல் ஏறிச் சென்று பார்க்க முடிந்தது .
ஆனால் இங்கு போக ஏகப் பட்ட முன்னேற்பாடுகள், முஸ்தீபுகள் - எதை எடுத்துக் கொள்ளலாம் எது கூடாது போன்றவைகள் ஒரு பெரிய அட்டவணையாக போடப் பட்ட வலைத் தளத்தை படித்து விட்டுப் போவது உசிதம். சில அபாரமான போட்டோஜெனிக் காட்சிகளைக் கடந்து லிபர்ட்டி பார்க் போவதற்கான முதற்கட்ட நடவடிக்கையாக படகு துறைக்கு வந்து சேர்ந்தோம். ஏகப்பட்ட பாதுகாப்பு கெடுபிடி. விமான நிலையம் போல் பெல்ட், ஷூ, ரிஸ்ட் வாட்ச் எல்லாவற்றையும் கழட்டிய பின்னும் நான் வைத்திருந்த மூக்குக் கண்ணாடிக் கூட்டை வாங்கி வெகு ஜாக்கிரதையாக ஏதோ தொடக் கூடாத பொருளைப் பார்ப்பது போல் ஆராய்ந்து திருப்பிக் கொடுத்தார்கள். நம்ம ஊர்ப் பெண்களுக்கு அணிந்திருந்த தாலி மற்றும் தங்க நகைகளால் மேலும் தலைவலி. மாட்டார்கள் என்று தெரிந்தும் கழற்ற முடியுமா என்று கேட்டு அதி தீவிரப் பரிசோதனைக்குப் பிறகு ஒரு வழியாக அனுமதித்தார்கள். இவற்றுக்கெல்லாம் மேல் வானத்தில் எப்பொழுதும் 'விர்ரிட்டுக்' கொண்டிருக்கும் ஹெலிகாப்டர்களின்  ஒலி - இந்நாட்டில் பழகிக் கொள்ள வேண்டிய ஒன்று.

கரையிலுருந்து கொஞ்ச தூரம் படகுச் சவாரி - மிஸ் நியூஜெர்ஸி , மிஸ் ப்ரீடம் என்று பெயரிடப்பட்ட இந்தப் படகுகளில் நூறு பேருக்கு மேல் ஏறலாம், அனைவருக்கும் பாதுகாப்பு கவசங்கள் தலைக்கு மேல் தெரிந்தது. கிளம்பியவுடன் படகு ஓட்டுனர் அன்பாக வரவேற்று இந்தச் சவாரியின் மகிமையை சிரமம் பார்க்காமல் விவரித்தார். பாவம் அதைக் கேட்கத்தான் ஆட்களில்லை- ஏனென்றால் படகு நகர்ந்தவுடன் கூடவே தொடரும் அருமையான காட்சிகளைப் படமெடுப்பதில் அனைவரும் பிஸி.

ஒரு சிறிய சவாரிக்குப் பின் , எல்லிஸ் தீவைக் கடந்து அந்தத் தீவை நெருங்க நெருங்க , சுதந்திர தேவியின் பிரம்மாண்டமான சிலை நம்மை அணுக சுற்றிலும் ஒரு பரபரப்பு. ஒரு சாதாரணப் பச்சை நிறத்திலுள்ள சிலையின் கையில் பளபளப்பாக எரியும் ஒரு சுதந்திரத்   தீச்சுவாலையைப் பார்த்துக் கொண்டே தீவினுள் போனால் இன்னாட்டிற்க்கே உரித்தான ஒரு ஒழுங்கு தெரிந்தது. சுற்றுலாப் பயணிகளின் எண்ணிக்கைகளுக்கேற்ப்ப, சீதோஷ்ண நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு முதலில் கண்ணில் பட்ட இடங்கள் கேண்டீனும் , கழிப்பறையும் தான்.

உள்ளே நுழையும் முன் மற்றுமொரு தீவிர சோதனை - அதி முக்கியமான சமாச்சாரங்கள் தவிர எல்லாவற்றையும் அங்குள்ள பாதுகாப்பு பெட்டகத்தில் வைக்க அறிவுறுத்தல் - இரண்டு டாலர்களுக்கு இந்தப் பெட்டகத்தை வாடகைக்கு எடுப்பது ஒரு இனிய அனுபவம் - இரண்டு டாலர் நோட்டுகளை உள்ளே தள்ளினால் எந்த உயரத்திலுள்ள பெட்டகம் நமக்குத் தேவை என்று கேட்கிறது, அதன் பின் நம் கை ரேகையை பதிவு செய்து கொண்டு அது தான் பெட்டகத்தின் சாவி, நீ வரவில்லை எனில் அது காலி என்று மிரட்டி விட்டு நகர்ந்தால் மற்றொரு பெண்மணி நம் டிக்கெட்டுகளை வாங்கி நமது அடையாளச் சீட்டையும் வாங்கி அதிலுள்ள போட்டோ நீ தானா என்று முகத்தருகே வந்து ஆராய்ந்து உறுதி செய்து கொண்டு ஓகே சொல்கிறார். எதற்க்கு இவ்வளவு கெடுபிடி என்று கேட்பதற்குள் கூட வந்த நமது உள்ளூர் ஆசாமி 'மிகச் சுதந்திரமாக , நட்பாக இருக்க விட்ட இவர்களை இப்படி மாற்றியது நடந்த பல கசப்பான சம்பவங்கள் தான் ' என்பதை மறுக்க முடியவில்லை.

இவற்றையெல்லாம் தாண்டி மற்றொரு அறைக்குள் போனால் அன்பாக உங்களை வரவேற்று, எவ்வழி செல்ல வேண்டும் என்று உதவி, நமது வருகை இனிமையாக அமைய வாழ்த்துகிறார் ஒரு வரவேற்ப்பாளர் . இதைத் தாண்டி ஒரு சின்ன பொருட்காட்சியகம்  - அதில் இந்தச் சிலையின் பூர்வீகம், எந்தெந்த வருடங்களில், எப்படி செய்யப் பட்டது, அதைச் செய்ய பயன் படுத்திய கருவிகள் எல்லாம் வைக்கப் பட்டிருந்தன.


அதையும் தாண்டினால் ஏற ஆரம்பிக்கும் படிகள் மெதுவாகக் குறுகிக் கொண்டே போய் ஒரு இடத்தில் ஒருவருக்கு மேல் போக முடியாத அகலத்தில் உள்ளது. ஒவ்வொரு பத்து படிகளுக்குப் பிறகும் மூச்சு வாங்குபவர்கள் ஆஸ்வாஸம் செய்ய ஒரு சின்ன ஒதுக்குப் புறம்.



இப்படியாக ஒரு இருநூறு படி ஏறிய பின் சுதந்திர தேவியின் தலை அருகிலுள்ள 'கிரௌன்' எனப்படும் இடத்தை வந்தடைந்தால் அங்குள்ள ஒரு சிப்பந்தி அன்புடன் வரவேற்று அந்த இடத்தின் மகத்துவத்தை விளக்கி நமக்குப் புகைப் படம் எடுக்கவும் உதவுகிறார்.

'நீங்கள் பாவம் , நாள் முழுவதும் இங்கேதான் இருக்க வேண்டுமோ ' என்று உணர்ச்சி வசப்பட்டு  என்னுடன் வந்தவர் கேட்க',  அவர் ' இல்லை. இரண்டு மணி நேரம்  தான் நாங்கள் இங்கு இருக்க முடியும் . ஏனென்றால் 300 அடி உயரத்தில் இருக்கும் இவ்விடத்தில் பாத்ரூம் கிடையாது ' என்று சொன்னவர் நாங்கள் திரும்பும் பொழுது டியூடி முடிந்ததோ இல்லை வேறு என்ன அவசரமோ- எங்களுடனேயே  இறங்கியும் வந்து விட்டார்.

இந்த சிகரத்திலுருந்து பார்த்தால் புகழ் பெற்ற ப்ரூக்ளின் பாலத்திலுருந்து எல்லாமே பொம்மை போல் தெரிந்தது. எங்கு திரும்பினாலும் போட்டோ எடுக்கத் தூண்டும் காட்சிகள்.
திரும்பும்  பாதையும் அதே ஒற்றையடியாக  இருந்தாலும் அது ஒரு வழிப்பாதையாக இருந்தது. வருபவர்கள் விழாமல் பிடித்துக் கொள்ள பளபள உலோகத்தில் கை பிடித்துக் கொள்ள வசதியாக கம்பிகள்- சுத்தமாகவும் இருந்தது.

கொலைப் பசியுடன் கீழிறங்கி வந்தால் மூடிக் கொண்டிருந்த கேண்டீனில் கிடைத்த இலை தழைகளை கொறித்த பொழுது நமக்கு கம்பெனி கொடுக்க வந்த பல ஸீகல் பறவைகள்  ரிச்சர்ட் பாஷை நினைவுப் படுத்தின. இப்படிப்பட்ட அமெரிக்காவின் பிரசித்தி பெற்ற இடங்களுக்கு வரும் பொழுது மக்கள் மனதில் கொள்ள வேண்டிய சில விஷயங்கள் :  ஐ டி கார்ட் கண்டிப்பாகத் தேவை - இல்லா விட்டால் திருப்பி அனுப்பப் படுவீர்கள்; பசிக்கு என்ன கொண்டு சென்றாலும் மேலே எடுத்துச் செல்ல அனுமதி கிடையாது; நடப்பதற்கு, படி ஏறுவதற்கு ஒரு வாரம் முன்னதாகவே பழகிக் கொள்வது நல்லது. அனேகமாக நீங்கள் திரும்பும் பொழுது கேண்டினும் கடையைக் கட்டி விடுகிறார்கள் - ஆகையால் காலை வேலைகளின் முற்பகுதியில் முன் பதிவு செய்வது புத்திசாலித் தனம் .

எத்தனை சிரமமிருந்தாலும் பார்க்க வேண்டிய ஒரு இடம். கால் வலித்தாலோ, மூச்சு வாங்கினாலோ வீடு திரும்பியபின் அமிர்தாஞ்சன் தடவி சரி செய்து கொள்ளலாம். என்நேரமும் , எந்த தட்ப வெட்ப நிலையிலும் கையை உயர்த்தி சுதந்திரத்தின் பெருமையைத் தூக்கிப் பிடிக்கும் அந்தப் பெண்மணியைக் காண இதையெல்லாம் பொறுத்துக் கொள்ளலாம்.

இந்தப் இடத்தின் முக்கியத்தை உணர்த்தவும், சில பிரமிப்பான காட்சிகளைக் காணவும் அங்கங்கே இணைத்துள்ள சில புகைப் படங்களையும் காண இதை http://chinthikkiren.blogspot.com/  என்ற தளத்தில் படிக்க அன்புடன் அழைக்கிறேன்.

2 comments: